ik-speel-lees-jij-mee.reismee.nl

Met de wijzers van de klok mee

Bouddha, dé Boeddhistische wijk van Kathmandu is nu al meer dan drie weken mijn thuis. Het is hier een walhalla voor Boeddhisten uit heel de wereld. Tijdens mijn tweede keer in Nepal voor de Annapurna circuit trekking zo'n 11 jaar geleden was het hier niets anders dan rijstvelden. Nu vol gebouwd met huizen en ontelbare kloosters. De wegen nog van zand, stenen en vol met kuilen. Waarom had ik ook nog maar mijn trekkingfiets meegenomen? In de smalle straatjes rondom de Stupa krioelt het van de oranje/rode gewaden. Mannelijke, vrouwelijke en jonge monniken gebruiken meters lappen stof. Pas als ze in een volgende 'hiërarchische' fase komen, gaan ze wit dragen. Ik ben dat amper tegen gekomen. Deze plek trekt ook vele Boeddhistische permanente 'immigranten' aan die zo lijkt het de pensioenleeftijd hebben gepasseerd. Ik ontmoette Monica van 61 die zowel in Duitsland als Nepal iedere dag om 4u opstaat voor haar mantra's die geruisloos minimaal 4 uur duren. In Nederland had ik aangegeven alles te willen aanpakken, behalve lesgeven in een klooster. Hmmmm....... alles dicht vanwege het Hindu festival en nog niet toe aan vakantie. Dan maar het beste ervan maken! Inmiddels heb ik bijgetekend want het lesgeven, de homestay en de sfeer in deze wijk maken mij héél blij. In Thailand en Myamar had ik een nare bijsmaak overgehouden aan Boeddhisten. Niets dan mediteren en studeren en iedere ochtend langs de huizen met een bedelbak voor eten en eentje voor geld. In Nepal kijk ik daar nu anders tegenaan. Jonge kinderen krijgen de kans om te ontsnappen aan de armoede en het slechte onderwijs in de dorpen. Ze mogen hier trouwen, scooter rijden met half ontblote benen en ik zie ze gezellig keuvelen in theehuizen. Niet eens een monnik altijd een monnik. Ze hebben een keuze om het klooster te verlaten en een leven daarbuiten met alles erop en eraan te starten. De Boeddhistische tempel aan de overkant van mijn homestay maakt mij minder blij. Sjonge wat een lawaai die rinkelende bellen, eentonige muziek, en gebrabbel uit de versterkers zodat geen monnik uit het grote klooster dit kan ontgaan. Denk eraan als je een stupa bezoekt: loop met de wijzers van de klok mee en snuif de heerlijke popcorn geur op!!

keer bekeken
reactie
keer bekeken
reactie
keer bekeken
reactie
keer bekeken
reactie
keer bekeken
reactie
keer bekeken
reactie