Altijd feest in Nepal?

Vlak voordat ik mijn hoofd laat rusten op een ietwat dikke kussen hoor ik het ritmisch geluid van de regen, tik tik tik tik. Af en toe onderbroken door het krachtige geluid van stromend water bij de buren. Het regent nog steeds pijpenstelen als ik om 07.30u wakker wordt om me rustig klaar te maken voor mijn 6 km fietstochtje heuvelaf naar hatha yogales om 09 uur. Mijn homestay vraagt of ik haar zwarte oversized regencape wil lenen. Die heeft ze vandaag toch niet nodig om op haar scooter naar school te gaan. Hè alweer een schoolvakantiedag? Mijn gelukje want zo kom ik niet geheel als een verzopen kat, weliswaar met bemodderde voeten in slippers aan bij Yogaschool Mudra met uitzicht op het prachtige meer. Ik heb mezelf een yogaweek cadeau gegeven, 2x per dag 1,5 uur les en voor de rest helemaal niets hoeven! We starten in een voor mij oncomfortabele kleermakerszit met ademshalingoefeningen. Onze ogen ontspannen gesloten. En dan ineens na de laatste 6-tellende diepe langzame uitademing blinkt daar een kleurrijke boog tegen vers besneeuwde glinsterende bergtoppen aan de horizon! Dit voelt opnieuw als een cadeautje! Hoewel het vrijwilligerswerk voor mij wel als 'af' voelt, begint een nieuwe werkweek op school. Te voet ga ik 13 km bergop met een lichtgewicht rugzak naar Kaskikot, een bergdorpje voor een midweekje. De voorzieningen, zo heb ik al gehoord zijn primitief. Handen, kleren, afwas en groenten worden allemaal buiten bij dezelfde zink gewassen. Voor het staand toilet met douche (emmers met water) inéén moet ik iedere nacht zeker 3x naar buiten. Thee houdt me warm in de koude avonden en zorgt tegelijkertijd voor dit ongemak. De woonkamer is opgeofferd voor een extra slaapkamer voor vrijwilligers. Ontbijten in de ochtendmist en avondeten in de kou. Brrrrr... Om me op te warmen, wandel ik op mijn tweede avond tegen zonsondergang richting een nabij gelegen dorp. En ineens zie ik daar Annapurna Zuid en Fish Tail schitteren in het avondlicht. Alweer een cadeautje! Op mijn eerste dag hier loop ik langs een drukke plek en nieuwsgierig als ik ben, net als de Nepalezen, vraag ik wat er te doen is. Ik word uitgenodigd voor het overheerlijke buffet van een cateraar voor de verjaardag van een 84-jarige bewoonster. Het feest gaat een dag en nacht door om de goden te bedanken voor deze hoge leeftijd. Ik houd het bij een kort avondje Nepalese dans en muziek. En jahoor dan is daar op mijn derde avond de wel zó gevreesde reizigersshit. Na 3x kotsen en tientallen toiletbezoeken voel ik me stukken beter. Ik vraag me af of dit het wel waard is. Vanaf nu houd ik het bij de stad. Op de scholen viert discipline hoogtij als ik het voor mij bekende militaristische ochtend en middag appèl aanschouw. Zelfs tijdens de ingeplande plaspauzes lopen de kinderen met één hand op de rug. Met de andere mogen ze een vriendje of vriendinnetje vasthouden! Zes dagen per week van 10-3 naar school met 1x per kwartaal een examenweek ook voor de jongsten van vijf. Pffff daarna uitpuffen met bankhangen en gamen voor een weekje schoolvakantie. Al die vrije dagen komen nog eens boven op de véle véle festivals. Hier wil ik ook wel juf zijn! Onderweg op mijn fiets kom ik ook allerlei feestjes tegen. Dan verschijnen de Nepalezen in meest prachtige kleurrijke kleding. De culturele feestdag van de grootste kaste in deze regio de Gurung is uitgeroepen tot een Nationale Feestdag. Hiep hoi!! Het Tibetaanse nieuwjaar, Nepal kent in omgeving Pokhara veel Tibetaanse vluchtelingen kampen en kloosters, is in dit jaar 2019 (en 2075 voor Nepalezen) van 5 tot en met 7 februari. Het Chinese nieuwjaar op 5 februari is herkenbaar in een uitbundig versierd Chinees Restaurant. Geen vuurwerk, geen dans, geen muziek voor de start van het jaar van de zwijn. Nee, het is niet altijd feest in Nepal.