Puzzling in Nepal

Met het uitzicht op het prachtige Phewa Lake met zijn vele paragliders in Pokhara zit ik lemon tea te drinken op een heerlijk terrasje. Wat wil een mens nog meer? Sudoku's en kruiswoordraadsels heb ik thuisgelaten; verveling na drie maanden heb ik niet. Vragen, vele vragen wel! Vanochtend na het opstaan eerst 1,5 uur zweetdruppels in de Gym gekregen. Rond het middaguur opnieuw zweten geblazen tijdens het voortduwen van de rolstoelen van de bewoners in Happy Home bejaardenhuis op de hobbelende onverharde wegen. Wat zijn ze blij! Ze geven mij handkusjes en 'Mister' de grapjas van het stel zegt Tank Jou met een Nepalees accent. Buiten de poort wandelen mag niet. Omdat de eigenaar in Australië is, heb ik zijn broer verteld dat het geen gevangenis is en ik verantwoordelijk voor ze ben. Mijn gedachten bij dit mooie kabbelende meer dwalen af naar het echte Nepal. Dat zijn niet de hoogste toppen van de wereld, de lachende vriendelijke Nepalezen, het smaakvolle gekruide eten. De harde werkelijkheid laat zich niet makkelijk raden en blijft verborgen voor vele toeristen én vrijwilligers. Tijdens mijn 7 weken verblijf in een homestay begon ik me beetje bij beetje te irriteren aan de in de vroege ochtend rochelende, altijd na werk hangend op de bank en naar alcohol ruikende vader. Nu pas weet ik dat hij alcoholist is en iedere ochtend overgeeft ipv conform Nepalese gewoonte zijn keel schraapt. Zelfgebrouwen Roxy kost amper iets en is dé oplossing voor menig ongelukkig gearrangeerde huwelijk. Scheiden onmogelijk voor afhankelijke niet opgeleide vrouwen want eenmaal uit huis, is er geen weg terug naar het ouderlijk huis vanwege schaamte zo redeneren de ouders. Waarom kiezen ze in vredesnaam zulke kloten van partners? Volunteer Service Nepal, een NGO blijkt een heus familiebedrijf te zijn! De dronken vader homestay is de broer van de directeur! Zijn neef en vriendin 'werken' op kantoor. Een ander neefje geeft 'Nepalese les' aan vrijwilligers. Waar gaan die vele Euro's en Dollars van de jaarlijkse 200 vrijwilligers heen? Een interessante kennismaking met een Principal van een school in Kaskikot, een bergdorp over mogelijkheden van lesgeven eindigt in een gesprek enkel over sponsorgeld. Een leraar of doctor in een kwalitatief slechte overheid organisatie verdient véél meer dan in een privaat bedrijf maar helaas als je niet tot de hoogste (officieel al jaren afgeschaft) kaste behoort, geen kans. De vele vraagtekens vallen beetje bij beetje als puzzelstukjes in elkaar.