Animal party (beestenboel)

Het is weer één van die mooie heldere dagen waarop de eerste zonnestralen door mijn gordijnen prikken. Hoogste tijd om op te staan! De bergtoppen van het Annapurna gebied pronken trots in het ochtendlicht. Het is als een sprookje denk ik, terwijl ik smakelijk mijn pannenkoek met honing en gemberthee op het terras van de homestay opeet. In de verte hoor ik wat gekeffer wat overgaat in hardnekkig geblaf. En dat bij het ochtend gloren! Straathonden bij bosjes; zo schuwlijk véél. Ze lijken zich keurig aangepast te hebben aan het tempo en levensstijl van de Nepalezen. Van 's ochtends vroeg tot zonsondergang liggen ze loom op straat. Heel de dag siësta. De enige beweging die ze krijgen is als ze in de vuilnis hopen naar eten lopen te snuffelen. Óf als een verdwaalde of brutale hond 'hun territorium' betreedt. Dat verklaart ook wel waarom ze er totaal niet uitgemergeld uitzien. Van een vrijwilliger hoor ik hoe de corrupte en incapabele overheid een verdere toename voorkomt. Een jaarlijkse gifronde waardoor vele honden een gruwelijk en langzame dood sterven. Katten zie ik hier bijna niet; die zijn op één hand te tellen. Waarom? Ik heb nog 6 weken de tijd om daarop een antwoord te vinden. Koeien en ook buffels maken het straatbeeld knus en gezellig. Natuurlijk veroorzaken ze soms ook een kleine verkeersopstopping. De Nepalezen houden meer rekening met hen dat met mij als fietser. Al toeterend snijden ze onachtzaam mij af. Óf nog veel erger: kan ik ternauwernood een klodder spuug of ander rotzooi uit de bus omzeilen. Vorige week was het pas echt FEEST. Tijdens mij 'illegale rolstoelwandeling' met één van de vrouwen uit het bejaardenhuis worden we live en van dichtbij uitgenodigd voor een rituele slachting van 4 geiten. Party party roepen ze ons toe. Enkele dagen was het opnieuw raak en zijn drie geiten door de feestvierende Nepalezen opgegeten.