Vrouwen, mannen en apen

Mijn eerste week in Nepal na hier 11 en 23 jaar geleden ook te zijn geweest. Mooie herinneringen had ik bewaard en de mindere wat weggestopt. Oh ja wat een rotzooi op straat, mondkapjes op tegen de stof, enorme files op de zogenaamde Ringroad, toilet zonder papier, blaffende honden, 2x per dag Dhal (linzen) Bhat (rijst) in de homestay!! Als je de vriendelijke gezichten hier ziet van jong tot oud vergeet je dat alles. De vrouwen in het Vrouwencentrum wreven vol blijdschap in hun handen toen ik vertelde dat ik de komende maanden hier Engelse les kwam geven met sportieve breaks tussendoor. Kinderen op de school begonnen direct te grappen en grollen in het Engels tijdens mijn korte rondleiding. Ze leren vanaf hun derde Engels. En ook al dansles gehad van een meisje met Downsyndroom. De introductie van in de ochtend 1,5u Nepali leren.... en in de middag sightseeing zit er bijna op. Volgende week begint het grootste festival en alles is hier dan gesloten n Kathmandu. Dat betekent dat ik voor bijna 3 weken verkast ga worden naar andere homestay om jonge monniken Engelse les te geven. 1 lesboek voor alle leeftijden van 6 tot 15! Even geen vertrouwde andere vrijwilligers in de leeftijd van 18 tot 23 om me heen.